Karanlıkta Kalmak
Gerek dünya olarak, gerek ülke olarak gerekse son 3 senedir şahsen, bizzat ben ” karanlıkta kalmak ” ne demek tekrar öğrendim, gördüm / gördük.
Neşeli şeyler yazasım pek yok. Şu an Pazar’ı Pazartesi’ne bağlayan gece saat 00:10 ve arpa suyu eşliğinde bu yazıyı, fotoğrafı ekliyorum. Neşeli şeyler yazasım pek yok dedim ama çevremde / çevremizde neşeli olan, sağa sola aktarılacak o kadar az şey var ki! Hadi ben bahtsız bedevi. Ya güzel ülkem?
Fotoğraf aslında eski. Lightroom’da biraz elden geçirdim. Tam da gönlüme, ruh halime yakın bir şey çıktı. Yakın diyorum çünkü bunca karanlığın içinde yüreğimde henüz tomurcuk yok. Ah nasıl özledim yüreğimde, ruhumda tap taze bir tomurcukla, çiçekle gezmeyi! Hepimiz biliyoruz ki o çiçek vakti geldiğinde dökülecek. Ama vakti geldiğinde. Ansızın, birden değil. Vakti geldiğinde. Nice tomurcuklar gitti, nice çiçekler gitti. Nice hayalleri olan gencecik insanlar gitti.
Geçen bir haber gördüm. O kadar kötü ki. Haber videosunu izledim. İçeriği biraz okuyup kapadım. Adamın kızı enkaz altında kalıyor ve babasına sesli mesaj atıyor. “anneme ulaşamıyorum. Sanırım ben de öleceğim” Ve rahmetli oluyor. Allahım bu nasıl bir acıdır! Bu baba her gün ölüyor, bu baba her saat ölüyor, bu baba her dakika ölüyor! Aslında bu baba da öldü. Nefes alıyor o kadar! En ufağından en büyüğüne bu tür acılara sebep olan, ihmali olan her kim varsa acı çekmesini istiyorum. Allaha havale ediyorum ya da diğer dünyada çeksin değil. Bu dünyada çeksin. Diğer dünyaya kalmasın. Düşünebiliyor musunuz? Babasının kızının sesi duyduğunu. “Sanırım bende öleceğim”
Ya valla genelde geyik yapmasına bayılan biriyimdir. İçim kan ağlasa da yaparım ki psikolojim dengelensin. Ne kadar işe yarar bilmiyorum ama öyle dengesizlikler yaparım. O yüzden bu yazıda sizi de aşağı çektiğim için özür dilerim.
Muhteşem güneş ışığında tomurcuklanmak, çiçeklenmek, anca vakti geldiğinde çiçekleri dökmek dileğimle. ❤
BE
BE.photos
BE group
comBEny.com
